Afscheid.

Mijn man, Jochem heeft om 23.00 uur een gemiste oproep van Harold, de vader van Bram onze pleegzoon. Daarna nog een appje: ”Heb je dringend nodig.” Hij ziet het pas om één uur ’s nachts. Te laat om terug te bellen. We vragen ons af wat er aan de hand is. De volgende morgen stuurt Jochem al vroeg een berichtje: “Kan ik nog iets voor je betekenen?”. Later die dag krijgen we het bericht dat de moeder van Harold is overleden.

Mijn man vraagt of Harold wil laten weten wanneer de uitvaart is, zodat we kunnen regelen dat Bram bij het afscheid van zijn oma kan zijn.

De volgende dag krijgen we via de app een kaart.

Hoe anders was dit een aantal jaar geleden. Toen kregen we het bericht dat de stiefvader van Harold was overleden. Harold gaf aan dat hij het fijn zou vinden als Bram bij de crematie kon zijn. We zeiden: “Stuur de kaart maar, natuurlijk zorgen wij dat Bram erbij is.” De volgende dag was er geen kaart. De dag daarna belde de voogd. We vertelden dat we aan het wachten waren op meer informatie over het afscheid. Ze zei: “De crematie van de stiefvader van Harold is al geweest. De gemeente heeft de uitvaart verzorgd. Dit gebeurt dan op een tijdstip dat je niet zelf kunt kiezen.”  Vader was wel op de hoogte gesteld van de tijd maar hij was, door een misverstand, op de afgesproken tijd met zijn moeder bij het mortuarium. De crematie vond, op datzelfde moment, zonder dat zij daarbij aanwezig waren, plaats in het crematorium.

Zo verdrietig…

Gelukkig konden Bram en zijn zusje Lieve, deze keer wel afscheid nemen van oma. Ze mochten, samen met twee andere kleinkinderen, een kaarsje aansteken. Daarna hebben ze allebei een roos bij oma neergelegd. Wat fijn dat dit kon!