Helden 1: Imke, de kapster.

Bij Bram werkt alles net even anders dan bij de meeste andere kinderen. Toen hij net bij ons was en achterover van de schommel kukelde, bleef hij stokstijf liggen en gaf geen kik. En soms als iemand zachtjes een hand op zijn schouder legt, roept hij keihard: “au”!

Nagels knippen en vooral haren knippen vindt hij verschrikkelijk. Als ik terugkom van de kapper is het eerste wat Bram vraagt: “En mama, heeft de kapper je erg pijn gedaan?” Haren knippen doet bij Bram pijn en vooral bij zijn oortjes is het erg gevoelig. Naar de kapper gaan is dus een drama. We hebben in de loop der jaren al van alles geprobeerd. Een thuiskapster, van tevoren thuis zijn haren wassen, hem een beloning in het vooruitzicht stellen als het ‘goed’ zou gaan. Niets hielp. Bram wilde geen papiertje om zijn nek. Hij trok de kapperscape weg, vervolgens werd hij dan boos op de haren die in z’n nek kriebelden. Hij werd boos op de kapster. Hij rende half geknipt de kapsalon uit. We verdeelden de kappersbeurten omdat we er zo tegenop zagen. De ene keer ging mijn man mee, de andere keer was ik aan de beurt. Toen Bram nog klein was, keken mensen nog begripvol, wat een schattig, pittig ventje! Maar als een grote lummel boos de kapsalon uitrent, is dat niet meer schattig.

Toen kwam Imke, onze kapster, met een geweldig voorstel. Ze vertelde dat er in de kapsalon een aparte ruimte was die ook werd gebruikt voor het aanmeten van haarwerken. Ze stelde voor om Bram daar te knippen. Sindsdien wordt Bram geknipt in een klein, apart kamertje. Met engelengeduld laat Imke iedere keer, ieder kammetje en schaartje dat ze gaat gebruiken aan Bram zien. Iedere keer mag hij voelen dat het mesje waar ze zijn nekhaartjes mee weg haalt, niet scherp is. Ze spuit het water om zijn haren mee nat te maken niet direct op zijn haar omdat ze weet dat hij dit zo vervelend vindt. Ze spreekt met hem af hoeveel tellen ze nog voor een bepaalde handeling nodig heeft. Na het knippen spoelt ze zijn haren uit, zodat alle kriebelhaartjes verdwijnen. En het werkt! Af en toe zegt hij nog wel eens au of kijkt hij boos naar Imke. Maar hij gaat altijd helemaal geknipt mee naar huis.

Inmiddels werkt onze heldin niet meer bij de kapper in onze woonplaats, maar we rijden met liefde en plezier een half uur om Bram door Imke te laten knippen!