Moeders.

Op de dagen dat ik werk, heb ik ochtendstress! Vandaag is weer zo’n dag. Nadat ik mezelf snel gedoucht en aangekleed heb, maak ik ons pleegzoontje Bram wakker. Ik help hem met aankleden. Ik haal een washand over zijn gezicht. Ik maak zijn oortjes schoon, kam zijn haren, doe gel in zijn haren. ‘Niet in mijn ogen mam!’ Ik maak zijn eten klaar, schenk melk in. Ondertussen zoek ik nog even snel zijn schoenen. Ik smeer brood en stop het in zijn broodtrommel. Ik schil een appel en snijd die in partjes. Ik plak een naamsticker op zijn fruitbakje en pakje sap. Ik doe alles in zijn tas.

O ja, vandaag gymles. Ik ren naar boven en vis zijn gymkleren uit de wasmand. Ik stop het vriendenboekje waar we in geschreven hebben, in zijn tas. Vandaag mogen de kinderen speelgoed meenemen naar school. Ik vraag wat hij mee wil nemen. Natuurlijk, een auto die in de schuur ligt! Ik sprint naar de schuur en vind wonder boven wonder de auto die hij bedoelt. Ik geef hem zijn tandenborstel met tandpasta aan en controleer of hij wel echt poetst. Dan bespreek ik met hem wat we vanmiddag kunnen gaan doen als hij uit school komt.

Pfff, net op tijd klaar, daar is het busje dat hem naar school brengt, we hebben het weer gered! Ik loop met Bram naar de voordeur. Dan zegt hij: ‘Je bent een mama van niks.’ Ik haal mijn wenkbrauwen op en bedenk wat er deze ochtend niet goed gegaan is. Ik kan eigenlijk niets bedenken. Maar dan zegt Bram: ‘Ja, jij gaat nooit met mij vissen.’